காளையர் கோயில் வீழ்ச்சி
கடைசியாக காளையார் கொயில் பல மேஜர் ஷெப்பர்ட்டின் தலைமையில் தாக்கப்பட்டது. கர்னல் ஸ்பிரேவூக்கூர் சிறுவயல் வழியாக ஆங்கிலேயர் அமைத்துக் கைவிட்ட காட்டுப் பாதையில் ஒரு படை இரகசியப் பாதையும் முத்தூரில் கண்டறியப்பட்டது. காளையார் கோயில் நோக்கி வந்தது.கர்னல் இன்னஸ் தனது படைப்பிரிவுடன் செல்லும் போது எதிர்ப்பட்ட எதிரிகளை தகர்த்துக் கொண்டே முத்தூர் முகாமிற்கு ஒரு மைல் தூரத்திலுந்து கொல்லப்பேரை கைப்பற்றிவிட்டு காளையார் கோயில் இடதுபுறமாக மேல்நோக்கி முகாமிட்டார். கர்னல் அக்னியூவின் படைகள் சோழபுரம் - கீரனூர் வழியாக காளையார் கோயிலைத் தாக்கின. அத்தோடு புதுக்கோட்டை துறைமுகத்தில் இருந்து பயணம் தொடங்கியது. அரசர் விஜயரகுநாதராயத் தொண்டைமானின் படையும், எட்டையபுரத்து பாளையக்காரரின் படை, உள்நாட்டில் கௌரி வல்லபரின் படை அத்தோடு சாதியின் பெயரால் பிரித்தாளும் செய்கைள் உள்நாட்டில் எதிர்ப்பு இத்தனை வழிகளில் தாக்குதல் நடத்தப்பட்ட நிலையிலும் மருதுபாண்டியர்களின் மேல் விசுவாசமாக இருந்தவர்கள் வீரமாக எதிர்த்தும் பேராடினார்கள். மருது பாண்டியர்கள் நடத்திய போரைக் கண்டு பீரங்கியத் தளபதிகள் வியந்து போனார்கள்.
சிவகங்கையின் பிரதானியாகவும், தளபதியாகவும் இருந்த மருதுபாண்டியர்கள் தமிழக அரசியலில் ஆங்கிலேயக் கிழக்கிந்திய கம்பெனியார் தலையிடுவதால் பிற்காலத்தில் பெரும் அபாயம் ஏற்படும் என்பதனை உணர்ந்தனர். தென் மாவட்டங்களில் இருந்த பாளையக்காரர்களை ஒன்று சேர்த்து கட்டபொம்முவுக்குப் பின் அவர் அமைத்த வீரசங்கம் என்ற ஒரு அமைப்பை மீண்டும் உருவாக்கி ஆயுதங்களைச் சேமித்து ஆங்கிலேயருக்கு எதிராகப் போருக்குத் தயாராகிக் கொண்டிருந்தனர். 12-1-1801 பாளையங்கோட்டைச் சிறையிலிருந்து 'வீரசங்க உறுப்பினர்களை சின்ன மருது மீட்டு அவர்களை சிவகங்கையில் மறைமுகமாக குடியமர்த்தினார். தென்னிந்திய விடுதலைப் புரட்சி நடைபெற்றுக் கொண்டிருந்த போது திருச்சி தலைவாசலிலும், ஸ்ரீரங்கத்தின் கோவில் மதிற்சுவர்களிலும் ஆங்கிலக் கம்பெனியாருக்கு எதிராக அவர் விடுத்த ஜம்பு தீவுப் பிரகடணம், அனைத்து இந்தியர்களும் ஒன்று சேர்ந்தாலே ஆங்கிலேயர்களுக்கு எதிரான விடுதலை இயக்கம் வெற்றிபெறும் எனக் கருதிய மருது பாண்டியரின் பணி தெற்கில் நான்குனேரி முதல் வடக்கில் சோலாப்பூர் வரை பரவியது.
ஆங்கிலக் கிழக்கிந்தியக் கம்பெனி நிர்வாகத்தை எதிர்த்து அவர்களை இந்தியாவிலிருந்து வெளியேற்ற வேண்டுமென்ற நோக்குடன் அனைத்து இந்தியர்களையும் வேண்டி இந்தியாவில் முதன் முதலில் வெளியிடப்பட்ட அறிக்கை இதுவே. வெளியிட்ட நாள் - 16-6-1801 (ஜம்புதீவப் பிரகடனம்) சிப்பாய்க் கலகம் எழுவதற்கு அரை நூற்றாண்டுகளுக்கு முன்னேயே மருதுபாண்டியர் இந்த அரிய பணியைக் செய்தனர் என்பதை நாம் அனைவரும் நினைவில் கொள்ள வேண்டும். (தற்பொழுது அவரை ஒரு ஜாதியின் தலைவராகப் பார்க்கக் கூடாது) இச்செய்தியைச் சொன்னவர் மறைந்த தமிழ்கடவுள் தவத்திரு குன்றக்குடி அடிகளார்.
1-10-1801இல் மும்முனைத் தாக்குதலில் காளையார் கோயில் விழுந்தது. கர்னல் ஸ்டிரே காளையார் கோயிலைக் கைப்பற்றினார். பல ஆயுதங்கள் சிக்கின. ஆனால் மருதுபாண்டியர் இருவரும் அவர் கையில் கிடைக்கவில்லை.மருது பாண்டியர்களுக்கு வேண்டியவர்கள் உற்றார் உறவினர்கள் தேடித்தேடிக் கொலை செய்யப்பட்டனர். காடுகளில் மறைந்து வாழ்ந்த மருது பாண்டியர்களை ஆங்கிலேயர்களின் படையும் கூலிப்படையும் தேடின.
மருது பாண்டியர்களைக் கண்டுபிடித்துக் கொடுத்தால் ஏராளமான பொற்காசுகள் பரிசும், அரசாங்கத்தில் பல நல்ல பதவிகளும் என அறிவித்தார்கள் ஆங்கிலேயர்கள். இவரை மருது பாண்டியர்களுக்கு உயிருக்கு உயிராக இருந்த படைகள் அவரது உயிரை எடுக்க புறப்பட்டன.காளையார்மங்களம் கிராமத்தின் காடுகளில் மறைந்திருக்கின்றார்கள் மருதுபாண்டியர்கள் என்ற செய்தியை ஒரு ஒற்றன் மூலம் தெரிய பரங்கிப் படைகள் விரைந்தன.கடைசியில் ஆங்கிலேயர்களின் பெரும்படைக்கும் எஞ்சி இருந்த மருது படைக்கும் வாழ்வா, சாவா என்ற உணர்வோடு கூடிய போர் நடந்தது. பல நாட்கள் நல்ல தூக்கம், நல்ல உணவு இல்லாததால் காடு மேடு என்று ஓடியும் ஒளிந்தும் திரிந்ததால் மருது பாண்டியர்களின் உடல்கள் களைத்துப் போயின. தொடையில் குண்டடிப்பட்ட நிலையில் பெரிய மருதுவை மேஜர் அகன்யூ கைது செய்தார். சிங்கம்புனரிக் காட்டில் படுகாயமுற்ற நிலையில் சின்னமருதுவை அவரிடம் முன்பு வேலைக்காரனாக இருந்த கரடிக் கறுத்தான் மூலம் பிடிபட்டார். நான்கு நாட்களுக்குப் பிறகு இருவரையும் 24-10-1801இல் மேஜர் அக்னியூவ் திருப்பத்தூர் கோட்டையில் தறபொழுது பேருந்து நிலையம் உள்ள இடத்தின் எதிரே உள்ள இடத்தில் முச்சந்தியில் இருவரையும் தூக்கிலிட்டனர். அவர்களுடன் வெ ள்ளைமருது மகன் கருத்தத்தம்பி, முல்லிக்குட்டித் தம்பி, சின்ன மருது மகன் செவத்தத்தம்பி, அவர் மகன் முத்துசாமி, இராமநாதபுரம் விடுதலை வீரர் மீனங்குடி முத்துக்கருப்பத்தேவர் ஆகியோர்.
துரோகமும் - தியாகமும்
சிவகங்கைச் சீமைக் கிளர்ச்சிகளில் நேரடியாக சம்பந்தப்பட்ட அனைத்துப் போராளிகளையும் ஆங்காங்கு தூக்கலிட்டுவிட்டனர். இன்னும் இந்தப் போராட்டங்களில் நேரடியாக சம்பந்தப்படாது. கிளர்ச்சிக்காரர்களுக்கு ஆதரவாளர்களாக இருந்தவர்கள் என சந்தேகப்படும்படியான எழுபத்து இரண்டு பேர்களை கைது செய்து விலங்கிட்டு தூத்துக்குடி முகாமிற்கு அனுப்பி வைத்தனர். அவர்களில், சிவகங்கைச் சீமையின் கடைசி மன்னரான சக்கந்தி வேங்கன் பெரிய உடையாத் வேரும், சின்ன மருதுவின் பதினைந்தே வயதான இளைய மகனான துரைச்சாமியும் முக்கியமானவர்கள். பல வழிகளில் ஆங்கிலப் படை அணிகள், குறிப்பிட்ட திசைகளில் காளையர் கோயிலைத் தாக்குவதற்காக அணிவகுத்துச் சென்றன.
1. லெப்டினட் கர்னல் அக்னியூவின் படை வாணியங்குடி, முத்தூர் வழியாக மேற்காகவும் 30-9-1801 பின்னிரவு.
2. கர்னல் இன்னஸ்-வின் படை சோழபுரம், கீரனூர் வழியாக வடமேற்காகவும் 30-9-1801 பின்னிரவு கொல்லங்குடி.
3. ஸ்காட்ஜ் பிரிகேட் லெப்டினட் கர்னல் ஸ்பிரே தலைமையில் ஒக்கூர் வழியாக சிறுவயல் வழியாக ஆங்கிலேயர் அமைத்துக் கைவிட்ட காட்டுப் பகுதியான வடக்கு பகுதியிலும் 30-9-1801 மாலை சிறுவயல் சேர்தல்.
4. 4வது ரெஜிமென்ட் மேஜர் ஷெப்பேர்டு தலைமையில் காளையார் மங்களம் வழியாக வடகிழக்காக கர்னல் ஸ்பிரே படைக்கு உதவியாகவும்.
5. கர்னல் மெக்காலே தலைமையில் இராமநாதபுரம் படையுடன் மரவமங்களம் வழி தெற்குப் பகுதியிலும்.
6. காப்டன் பிளாக்பர்ன் தலைமையில் சாக்கோட்டை எலவன் கோட்டை வழியாக கிழக்குப் பகுதியில் இராமநாதபுரத்திலிருந்து வருகை தரும் கூலிப்படையுடன் 30-9-1801 அன்று ஆக ஆறு வழிகளிலும். எழுபத்து இரண்டு மக்கள் தலைவர்களையும் நாடு கடத்தி உத்திரவிட்டனர். வங்கக் கடலின் கீழ்க்கோடியில் தமிழகத்தில் இருந்து இரண்டாயிரம் மைல் தொலைவில் உள்ள பெங்கோலான் என்ற தீவில் பாதுகாப்புக் கைதிகளாக வைத்திருக்க முடிவு செய்தனர். இந்தத் தீவின் உண்மையான பெயர் பூலோ பினாங் என்பதாகும். 1786ல் அந்தத் தீவை, கெடா நாட்டு சுல்தானிடமிருந்து வெ ள்ளைப் பரங்கியர் ஆயிரம் ஸ்பானிய டார் தொகையில் 100 ஆண்டுக் குத்தகைக்குப் பெற்றனர். உடனே அத்தீவுக்கு பிரின்ஸ் ஆல் வேல்ஸ் தீவு என்ற புதிய பெயர் சூட்டினர். மலேயா நாட்டுக்கும் இடைப்பட்ட வங்கக்கடலை கடப்பதற்கு ஆறு வார காலம் கபபல் பயணம் செய்ய வேண்டியிருந்தது. அட்மிரல் நெல்சன் என்ற கப்பலில் 11-12-1802ம் தேதி தூத்துக்குடி கொண்டு போய் சேர்க்கப்பட்டன. இவர்கள் அனைவரும் எண்பது நாட்கள் கையில் விலங்கிடப்பட்ட்வர்களாக கப்பலுக்குள்ளேயே அடைபட்டுக் கிடந்ததால் கப்பலைவிட்டு வெளியே காலடிவைத்து இறங்கி வருவதே அவர்களுக்கு மிகவும் கஷ்டமாக இருந்தது. அவர்களது உடல்நிலை மோசமாகவும், தெம்பு இல்லாதவர்களாகவும் காணப்பட்டனர். அதனால் வரும் வழியிலேயே மூவர் இறந்துவிட்டனர். மீதம் உள்ளவர்களில் இருபது பேர் அடுத்தடுத்து கி.பி. 1802 செப்டம்பருக்குள் இறந்து போனதில் வியப்பில்லை. மாவீரன் வேங்கை பெரிய உடையணத்தேவர், அதே கப்பலில் கொண்டு செல்லப்பட்டாலும், அங்கிருந்து சுமத்ரா தீவிலுள்ள பெங்கோலன் சிறைக்கு மாற்றப்பட்டு அங்குள்ள மால்பரோ கோட்டையில் தனிக் கொட்டடியில் அடைத்து வைக்கப்பட்டார். விடுதலை வீரன் வேங்கை பெரிய உடையணராஜா உடலாலும், உள்ளத்தாலும் நலிவுற்று 19-9-1802ல் பெங்கோலன் சிறையில் காலமானார். இந்தப் பெங்கோலன் நகரத்து மால்பரோ சிறையில் அடைக்கப்பட்ட ஒரே ஒரு சிவகங்கைப் போராளி மாவீரன் வெங்கண் பெரிய உடையாத்தேவன் மட்டுமே.இதற்குச் சிறிது காலத்திற்குப் பிறகு கம்பெனி அரசு பிறப்பித்த உத்திரவுப்படி பினாக்கிலுள்ள அரசு சின்னமருதுவின் மைந்தர் துரைச்சாமியை விடுதலை செய்தது. அவர் 1821ல் இந்தியாவிற்கு திரும்பி வந்ததாகவும், மதுரையில் தங்கியிருந்ததாகவும், பின்னர் சிவகங்கையில் இறந்துவிட்டதாகவும் சொல்லப்படுகிறது.
கடைசியாக காளையார் கொயில் பல மேஜர் ஷெப்பர்ட்டின் தலைமையில் தாக்கப்பட்டது. கர்னல் ஸ்பிரேவூக்கூர் சிறுவயல் வழியாக ஆங்கிலேயர் அமைத்துக் கைவிட்ட காட்டுப் பாதையில் ஒரு படை இரகசியப் பாதையும் முத்தூரில் கண்டறியப்பட்டது. காளையார் கோயில் நோக்கி வந்தது.கர்னல் இன்னஸ் தனது படைப்பிரிவுடன் செல்லும் போது எதிர்ப்பட்ட எதிரிகளை தகர்த்துக் கொண்டே முத்தூர் முகாமிற்கு ஒரு மைல் தூரத்திலுந்து கொல்லப்பேரை கைப்பற்றிவிட்டு காளையார் கோயில் இடதுபுறமாக மேல்நோக்கி முகாமிட்டார். கர்னல் அக்னியூவின் படைகள் சோழபுரம் - கீரனூர் வழியாக காளையார் கோயிலைத் தாக்கின. அத்தோடு புதுக்கோட்டை துறைமுகத்தில் இருந்து பயணம் தொடங்கியது. அரசர் விஜயரகுநாதராயத் தொண்டைமானின் படையும், எட்டையபுரத்து பாளையக்காரரின் படை, உள்நாட்டில் கௌரி வல்லபரின் படை அத்தோடு சாதியின் பெயரால் பிரித்தாளும் செய்கைள் உள்நாட்டில் எதிர்ப்பு இத்தனை வழிகளில் தாக்குதல் நடத்தப்பட்ட நிலையிலும் மருதுபாண்டியர்களின் மேல் விசுவாசமாக இருந்தவர்கள் வீரமாக எதிர்த்தும் பேராடினார்கள். மருது பாண்டியர்கள் நடத்திய போரைக் கண்டு பீரங்கியத் தளபதிகள் வியந்து போனார்கள்.
சிவகங்கையின் பிரதானியாகவும், தளபதியாகவும் இருந்த மருதுபாண்டியர்கள் தமிழக அரசியலில் ஆங்கிலேயக் கிழக்கிந்திய கம்பெனியார் தலையிடுவதால் பிற்காலத்தில் பெரும் அபாயம் ஏற்படும் என்பதனை உணர்ந்தனர். தென் மாவட்டங்களில் இருந்த பாளையக்காரர்களை ஒன்று சேர்த்து கட்டபொம்முவுக்குப் பின் அவர் அமைத்த வீரசங்கம் என்ற ஒரு அமைப்பை மீண்டும் உருவாக்கி ஆயுதங்களைச் சேமித்து ஆங்கிலேயருக்கு எதிராகப் போருக்குத் தயாராகிக் கொண்டிருந்தனர். 12-1-1801 பாளையங்கோட்டைச் சிறையிலிருந்து 'வீரசங்க உறுப்பினர்களை சின்ன மருது மீட்டு அவர்களை சிவகங்கையில் மறைமுகமாக குடியமர்த்தினார். தென்னிந்திய விடுதலைப் புரட்சி நடைபெற்றுக் கொண்டிருந்த போது திருச்சி தலைவாசலிலும், ஸ்ரீரங்கத்தின் கோவில் மதிற்சுவர்களிலும் ஆங்கிலக் கம்பெனியாருக்கு எதிராக அவர் விடுத்த ஜம்பு தீவுப் பிரகடணம், அனைத்து இந்தியர்களும் ஒன்று சேர்ந்தாலே ஆங்கிலேயர்களுக்கு எதிரான விடுதலை இயக்கம் வெற்றிபெறும் எனக் கருதிய மருது பாண்டியரின் பணி தெற்கில் நான்குனேரி முதல் வடக்கில் சோலாப்பூர் வரை பரவியது.
ஆங்கிலக் கிழக்கிந்தியக் கம்பெனி நிர்வாகத்தை எதிர்த்து அவர்களை இந்தியாவிலிருந்து வெளியேற்ற வேண்டுமென்ற நோக்குடன் அனைத்து இந்தியர்களையும் வேண்டி இந்தியாவில் முதன் முதலில் வெளியிடப்பட்ட அறிக்கை இதுவே. வெளியிட்ட நாள் - 16-6-1801 (ஜம்புதீவப் பிரகடனம்) சிப்பாய்க் கலகம் எழுவதற்கு அரை நூற்றாண்டுகளுக்கு முன்னேயே மருதுபாண்டியர் இந்த அரிய பணியைக் செய்தனர் என்பதை நாம் அனைவரும் நினைவில் கொள்ள வேண்டும். (தற்பொழுது அவரை ஒரு ஜாதியின் தலைவராகப் பார்க்கக் கூடாது) இச்செய்தியைச் சொன்னவர் மறைந்த தமிழ்கடவுள் தவத்திரு குன்றக்குடி அடிகளார்.
1-10-1801இல் மும்முனைத் தாக்குதலில் காளையார் கோயில் விழுந்தது. கர்னல் ஸ்டிரே காளையார் கோயிலைக் கைப்பற்றினார். பல ஆயுதங்கள் சிக்கின. ஆனால் மருதுபாண்டியர் இருவரும் அவர் கையில் கிடைக்கவில்லை.மருது பாண்டியர்களுக்கு வேண்டியவர்கள் உற்றார் உறவினர்கள் தேடித்தேடிக் கொலை செய்யப்பட்டனர். காடுகளில் மறைந்து வாழ்ந்த மருது பாண்டியர்களை ஆங்கிலேயர்களின் படையும் கூலிப்படையும் தேடின.
மருது பாண்டியர்களைக் கண்டுபிடித்துக் கொடுத்தால் ஏராளமான பொற்காசுகள் பரிசும், அரசாங்கத்தில் பல நல்ல பதவிகளும் என அறிவித்தார்கள் ஆங்கிலேயர்கள். இவரை மருது பாண்டியர்களுக்கு உயிருக்கு உயிராக இருந்த படைகள் அவரது உயிரை எடுக்க புறப்பட்டன.காளையார்மங்களம் கிராமத்தின் காடுகளில் மறைந்திருக்கின்றார்கள் மருதுபாண்டியர்கள் என்ற செய்தியை ஒரு ஒற்றன் மூலம் தெரிய பரங்கிப் படைகள் விரைந்தன.கடைசியில் ஆங்கிலேயர்களின் பெரும்படைக்கும் எஞ்சி இருந்த மருது படைக்கும் வாழ்வா, சாவா என்ற உணர்வோடு கூடிய போர் நடந்தது. பல நாட்கள் நல்ல தூக்கம், நல்ல உணவு இல்லாததால் காடு மேடு என்று ஓடியும் ஒளிந்தும் திரிந்ததால் மருது பாண்டியர்களின் உடல்கள் களைத்துப் போயின. தொடையில் குண்டடிப்பட்ட நிலையில் பெரிய மருதுவை மேஜர் அகன்யூ கைது செய்தார். சிங்கம்புனரிக் காட்டில் படுகாயமுற்ற நிலையில் சின்னமருதுவை அவரிடம் முன்பு வேலைக்காரனாக இருந்த கரடிக் கறுத்தான் மூலம் பிடிபட்டார். நான்கு நாட்களுக்குப் பிறகு இருவரையும் 24-10-1801இல் மேஜர் அக்னியூவ் திருப்பத்தூர் கோட்டையில் தறபொழுது பேருந்து நிலையம் உள்ள இடத்தின் எதிரே உள்ள இடத்தில் முச்சந்தியில் இருவரையும் தூக்கிலிட்டனர். அவர்களுடன் வெ ள்ளைமருது மகன் கருத்தத்தம்பி, முல்லிக்குட்டித் தம்பி, சின்ன மருது மகன் செவத்தத்தம்பி, அவர் மகன் முத்துசாமி, இராமநாதபுரம் விடுதலை வீரர் மீனங்குடி முத்துக்கருப்பத்தேவர் ஆகியோர்.
துரோகமும் - தியாகமும்
சிவகங்கைச் சீமைக் கிளர்ச்சிகளில் நேரடியாக சம்பந்தப்பட்ட அனைத்துப் போராளிகளையும் ஆங்காங்கு தூக்கலிட்டுவிட்டனர். இன்னும் இந்தப் போராட்டங்களில் நேரடியாக சம்பந்தப்படாது. கிளர்ச்சிக்காரர்களுக்கு ஆதரவாளர்களாக இருந்தவர்கள் என சந்தேகப்படும்படியான எழுபத்து இரண்டு பேர்களை கைது செய்து விலங்கிட்டு தூத்துக்குடி முகாமிற்கு அனுப்பி வைத்தனர். அவர்களில், சிவகங்கைச் சீமையின் கடைசி மன்னரான சக்கந்தி வேங்கன் பெரிய உடையாத் வேரும், சின்ன மருதுவின் பதினைந்தே வயதான இளைய மகனான துரைச்சாமியும் முக்கியமானவர்கள். பல வழிகளில் ஆங்கிலப் படை அணிகள், குறிப்பிட்ட திசைகளில் காளையர் கோயிலைத் தாக்குவதற்காக அணிவகுத்துச் சென்றன.
1. லெப்டினட் கர்னல் அக்னியூவின் படை வாணியங்குடி, முத்தூர் வழியாக மேற்காகவும் 30-9-1801 பின்னிரவு.
2. கர்னல் இன்னஸ்-வின் படை சோழபுரம், கீரனூர் வழியாக வடமேற்காகவும் 30-9-1801 பின்னிரவு கொல்லங்குடி.
3. ஸ்காட்ஜ் பிரிகேட் லெப்டினட் கர்னல் ஸ்பிரே தலைமையில் ஒக்கூர் வழியாக சிறுவயல் வழியாக ஆங்கிலேயர் அமைத்துக் கைவிட்ட காட்டுப் பகுதியான வடக்கு பகுதியிலும் 30-9-1801 மாலை சிறுவயல் சேர்தல்.
4. 4வது ரெஜிமென்ட் மேஜர் ஷெப்பேர்டு தலைமையில் காளையார் மங்களம் வழியாக வடகிழக்காக கர்னல் ஸ்பிரே படைக்கு உதவியாகவும்.
5. கர்னல் மெக்காலே தலைமையில் இராமநாதபுரம் படையுடன் மரவமங்களம் வழி தெற்குப் பகுதியிலும்.
6. காப்டன் பிளாக்பர்ன் தலைமையில் சாக்கோட்டை எலவன் கோட்டை வழியாக கிழக்குப் பகுதியில் இராமநாதபுரத்திலிருந்து வருகை தரும் கூலிப்படையுடன் 30-9-1801 அன்று ஆக ஆறு வழிகளிலும். எழுபத்து இரண்டு மக்கள் தலைவர்களையும் நாடு கடத்தி உத்திரவிட்டனர். வங்கக் கடலின் கீழ்க்கோடியில் தமிழகத்தில் இருந்து இரண்டாயிரம் மைல் தொலைவில் உள்ள பெங்கோலான் என்ற தீவில் பாதுகாப்புக் கைதிகளாக வைத்திருக்க முடிவு செய்தனர். இந்தத் தீவின் உண்மையான பெயர் பூலோ பினாங் என்பதாகும். 1786ல் அந்தத் தீவை, கெடா நாட்டு சுல்தானிடமிருந்து வெ ள்ளைப் பரங்கியர் ஆயிரம் ஸ்பானிய டார் தொகையில் 100 ஆண்டுக் குத்தகைக்குப் பெற்றனர். உடனே அத்தீவுக்கு பிரின்ஸ் ஆல் வேல்ஸ் தீவு என்ற புதிய பெயர் சூட்டினர். மலேயா நாட்டுக்கும் இடைப்பட்ட வங்கக்கடலை கடப்பதற்கு ஆறு வார காலம் கபபல் பயணம் செய்ய வேண்டியிருந்தது. அட்மிரல் நெல்சன் என்ற கப்பலில் 11-12-1802ம் தேதி தூத்துக்குடி கொண்டு போய் சேர்க்கப்பட்டன. இவர்கள் அனைவரும் எண்பது நாட்கள் கையில் விலங்கிடப்பட்ட்வர்களாக கப்பலுக்குள்ளேயே அடைபட்டுக் கிடந்ததால் கப்பலைவிட்டு வெளியே காலடிவைத்து இறங்கி வருவதே அவர்களுக்கு மிகவும் கஷ்டமாக இருந்தது. அவர்களது உடல்நிலை மோசமாகவும், தெம்பு இல்லாதவர்களாகவும் காணப்பட்டனர். அதனால் வரும் வழியிலேயே மூவர் இறந்துவிட்டனர். மீதம் உள்ளவர்களில் இருபது பேர் அடுத்தடுத்து கி.பி. 1802 செப்டம்பருக்குள் இறந்து போனதில் வியப்பில்லை. மாவீரன் வேங்கை பெரிய உடையணத்தேவர், அதே கப்பலில் கொண்டு செல்லப்பட்டாலும், அங்கிருந்து சுமத்ரா தீவிலுள்ள பெங்கோலன் சிறைக்கு மாற்றப்பட்டு அங்குள்ள மால்பரோ கோட்டையில் தனிக் கொட்டடியில் அடைத்து வைக்கப்பட்டார். விடுதலை வீரன் வேங்கை பெரிய உடையணராஜா உடலாலும், உள்ளத்தாலும் நலிவுற்று 19-9-1802ல் பெங்கோலன் சிறையில் காலமானார். இந்தப் பெங்கோலன் நகரத்து மால்பரோ சிறையில் அடைக்கப்பட்ட ஒரே ஒரு சிவகங்கைப் போராளி மாவீரன் வெங்கண் பெரிய உடையாத்தேவன் மட்டுமே.இதற்குச் சிறிது காலத்திற்குப் பிறகு கம்பெனி அரசு பிறப்பித்த உத்திரவுப்படி பினாக்கிலுள்ள அரசு சின்னமருதுவின் மைந்தர் துரைச்சாமியை விடுதலை செய்தது. அவர் 1821ல் இந்தியாவிற்கு திரும்பி வந்ததாகவும், மதுரையில் தங்கியிருந்ததாகவும், பின்னர் சிவகங்கையில் இறந்துவிட்டதாகவும் சொல்லப்படுகிறது.
No comments:
Post a Comment